تعویق صدور حکم و تعلیق اجرای مجازات از این جهت که اثری مادی مجازات را زایل کرده و معترض اثر معنوی نمیشوند یکسان هستند منظور از زوال اثر مادی آن است که محدودیتهای مادی مجازات از قبیل زندان رفتن یا شلاق خوردن به محکوم تحمیل نمیشود و مفهوم بقای اثر معنوی آن است که مجرمان همچنان سایه ترس و اضطراب ناشی از اجرای مجازات را بر خود احساس میکند زیرا ممکن است حکم صادر شده و مجازات به اجرا درآید.
اما با این وجود تفاوتهایی نیز میان این دو نهاد وجود دارد که مهمترین تفاوت، شدت و ضعف اثر معنوی است با این توضیح که در حالت تعویق صدور حکم هنوز حکمی صادر نشده و مجازات خاصی تعیین نگردیده است و مجرم نسبت به اجرای مجازات، فاصله زیادی دارد پس ترس و اضطراب وی کمتر است اما در حالت تعلیق اجرای مجازات، حکم صادر شده و مجازات او هم معلوم شده است پس مجرم فاصله زیادی با مجازات ندارد و ترس او بیشتر شده است نتیجه اینکه شدت اثر معنوی تعلیق مجازات، بیشتر از شدت اثر معنوی تعویق صدور حکم است (بیرانوند، ۱۳۹۴).
برخی از نظامهای حقوقی این تفاوت را به اندازهای مهم ندانستهاند که دو نهاد یاد شده را با مقررات تفصیلی در قوانین کیفری خود بیان کنند بلکه تعلیق اجرای مجازات را کافی میدانند مانند رویهای که قانون مجازات اسلامی قبل از اصلاحات سال ۱۳۹۲ اعمال کرده بود. اما برخی نظامها بر این باورند که قاضی باید ابزارهای متعددی برای فردی کردن مجازاتها داشتهباشد و در نتیجه هر دو نهاد را پیشبینی کردهاند و قانون مجازات اسلامی همین رویه را برگزیده است که البته این دو نهاد در بسیاری از مقررات شکلی و ماهوی یکسان هستند. قانون گذار ما ابتدا نهاد «تعویق صدور حکم» را بیان کرده و آنگاه به بیان نهاد « تعلیق اجرای مجازات» پرداخته است و شرایط نهاد دوم را به اولی احاله می دهد.